3. Preisträgerin Prosa

Annemie Meiers

Die Geschicht erzellt vum hellischen Owend, sou em Johr 1936

Et äs Hellisch Owend. Et es en schwer un en ärm Zeit. Un en Famillisch en Loushem, en da Millengass, hätt de Ärmut sou schwer getroff. De Motta Hannt, en Motta vun 12 Kennern denkt un en ganz ärm Johr zereck. Jeden Dach off et naue, wie soll eich die hungrisch Mäulcher satt krien?

Un haut sollt es Chreschtkennschi kommen. Ihr Mann, de Mechel hätt noch en klän Tannenbämschi besorscht, awer dat äs och alles. Un de Motta Hannt denkt: dat es mein traurischt Chreschtdach. Eich hun noch net en enzig Gutsin (Plätzin) für de Kenner. Kä Geld, Kä Päckschi, gröd gorneischt. Die gruß Kenner hun dat verstann, awer die Klänen, die kennen net gläwen, dat dat Christkennschi haut net kemmt. Wou äs dat nur sou lang? Se hun doch sou en Honger. Un de Motta setzt nur lo, sou traurisch – hätt die gor ken Freid?

Off enmol hätt et un da Hausdier gekloppt. Alles lauscht! De Motta Hannt äs sier ob – u nun de Dier. Se sieht noch en da donkler Nöt en zierlisch Fra met em schwozen Koppdoch, et hätt kennen de alt Frau Schommer aus der Bäckerei sen, em de Eck huschen. Weck wor se. Un wat hätt off da Hausdier gestann!? En Kescht!

Do komen och schun die Klenen ungelaf siehn die Kescht un rofen: „Et Chreschtkennschi wor do, et hät os net vergäss!“ De Motta Hannt hölt die Kescht un stellt se off de Kischendesch. Viel, viel Händscher helfen die Kescht off machen. Wat für ein Geschnawwel en da Stuff. Ma es ganz offgerescht. De Kescht off – un do kemmt en Geroch raus, en himmlische Geroch, nö Zimt, nö Vanill, ohh… wat hun die Engelscher em Himmel got Gutsin geback. Mmh… Hei es noch viell meeh en da Kischt. En ganz gruß Brout! Oh, denkt de Motta Hannt: enmol em Johr net offpassen, dat kän Scheif Brout ze dick äss. Oh, hei noch selwer gestreckten Strempf, en Schal, en Kapp un sougor Händschen, eppes für jed Kend. Äppel un Neess woren och noch en da Kescht. Wat äs en Fräd en da Stuff! Se singen, se laachen, se se lossen t sich schmacken!

Spät un dem Oswend hot en glecklisch Fra en Gebeet zum Himmel ausgestuss. Se hätt sich bedankt beim Herrgott für dat Gleck, sou en schönen Hellieen Owend ze feiern. Für dat Gleck, sou glecklisch, gesonn Kenner ze hun. Un dat et en sou schwerer, ärmer Zeit, sou got Minschen gefft, die sou got zu ihrer Famillisch sen. Dat es Gleck!

Artikel mit anderen teilen

Push-Nachrichten von SR.de
Benachrichtungen können jederzeit in den Browser Einstellungen deaktiviert werden.

Datenschutz Nein Ja